Narzekanie jest podobno domeną narodową Polaków
. Z kimkolwiek się nie spotkamy to nic tylko narzekamy na nasz los, a to nam za gorąco i mogło by się ochłodzić a to za zimno a za mokro, za sucho, to sąsiadka na mnie krzywo spojrzała a to nas wszędzie okradają.....i tak można bez końca. Nawet jak nas nic nie boli i nic nam nie dolega to i tak lubimy sobie pomarudzić 
wiadomo, że to nie tyczy się wszystkich 
Narzekanie służy kilku funkcjom, a jedną z nich to nawiązywanie i podtrzymywanie więzi społecznych. Zauważyłam, że niektórzy licytują się komu jest bardziej źle
Ludzie o dużej skłonności do chronicznego narzekania mają bardziej negatywną wizję świata społecznego. Żyjemy w społeczeństwem, w którym wspólne mówienie źle o świecie i o swoim życiu zbliża ludzi. Optymizm budzi podejrzenia. Znalazłam kiedyś taki tekst w internecie:"Kiedy cieszymy się z małych rzeczy - ludzie pytają, co piłeś?
Kiedy jesteśmy szczęśliwi - ludzie pytają co brałeś"
Kiedy jesteśmy zadowoleni i się uśmiechają - ludzie pytają, czy wszystko w porządku.."
Ludzie szczęśliwi i zadowoleni bywają podejrzani.
Wydaje mi się, że wcale nie jest z nami tak źle
, owszem spotyka się ludzi, którym nigdy nic nie pasuje, są wiecznie nie zadowoleni, wiecznie nieszczęśliwi i sami nie wiedzą co chcą od życia i od siebie, wszędzie węszą spisek, na każdego krzywo patrzą itd. Osobiście znam parę takich osób, które, że tak powiem swoją gadką potrafią mnie dosłownie zdołować, staram się je nakierunkować na jakąś pozytywną myśl, ale jest ciężko....Narzekanie jest elementem naszej osobowościCzy Wy też myślicie, że właśnie tacy jesteśmy? Czy Polacy lubią bardziej narzekać niż inni?