Strona 1 z 1

Pierwszy dzień w przedszkolu

PostNapisane: 7 wrz 2009, o 08:17
przez magda_84
1 września Julia poszła pierwszy raz do przedszkola, do grupy 4latków, razem z nią była może jeszcze 4 dzieci, które są zupełnie nowe. Przez pierwsze trzy dni obyło się nawet bez problemów, aż do dnia dzisiejszego. W piątek Julia miała gorączkę, więc do przedszkola nie poszła, cały weekend z nami w domu i dzisiaj rano, kiedy miała tam zostać - wielki płacz, a razem z nią połowa grupy. Jak Wasze dzieci reagowały na pierwsze dni w przedszkolu? Czy mieliście jakieś problemy z zostawianiem ich tam? Jeśli tak to po jakim czasie?

Re: Pierwszy dzień w przedszkolu

PostNapisane: 7 wrz 2009, o 20:54
przez magda_84
Podobno po każdym weekendzie, kiedy nadchodzi chwila, że dzieci muszą zostać w przedszkolu, jest ogromny płacz, a od wtorku jest lepiej :)

Re: Pierwszy dzień w przedszkolu

PostNapisane: 8 wrz 2009, o 00:31
przez Karola
Nie ma się czym przejmować. :) Dzieci różnie przeżywają przedszkole. Zobaczysz jak będzie po jakimś czasie, a na pewno będzie dobrze. :)

Re: Pierwszy dzień w przedszkolu

PostNapisane: 8 wrz 2009, o 20:46
przez magda_84
no mam nadzieję, że już niedługo nie będzie żadnych problemów z zostawianiem Julii w przedszkolu. Ale powiem Wam szczerze, że nasza córcia trafiła do "ciężkiej" grupy. Razem z nią chodzi chłopiec, który ma ADHD i Panie muszą większość czasu poświęcać jemu, bo np. wchodzi na parapety, otwiera okna, i nie mają wtedy czasu dla innych dzieci. A ponadto namawia inne dzieci do różnych dziwnych rzeczy.

Re: Pierwszy dzień w przedszkolu

PostNapisane: 10 wrz 2009, o 20:56
przez Karola
W każdej grupie są różne dzieci i z tym należy się pogodzić. Na pewno jednemu dziecku trzeba poświęcać więcej czasu, innemu mniej, to normalne. A i tak dzieci uczą się w przedszkolu samodzielności, także i tak większość rzeczy robią same. :)

Re: Pierwszy dzień w przedszkolu

PostNapisane: 18 sty 2010, o 18:42
przez motylek1026
Ja nie zapomne pierwszego dnia mojego kuby w przedszkolu do konca życia. Niby wszystko mu wytłumaczyła, jak tam jest fajnie i nowi koledzy i kolezanki będą i nowe zabawki i sama w ten sposób sie rozliczałam ze swoim sumieniem. I kiedy nadszedla ten dzien, i ta chwila, to tak okropnie plakał a mi było tak przykro i tak sie źle czulam że go zostawilam samego, ze aż sie popłakałam. Nie moglam sama przetlumaczyc sobie że w końcu nadszedł czas na odcięcie pepowiny (3 lata wkoncu spedził ze mna w domciu). On plakal po moim wyjsciu z 5 min a ja wylam pod przedszkolem w aucie z pół godziny. a jak po niego przyszlam to nie chcial wyjść, bo przeciez jest tak fajnie. I tak zaczęla sie przygoda Kuby z przedszkolem, która trwa juz od dwoch lat :)